قدس آنلاین- گروه استانها- مریم کروشاوی؛ پیش از این هدف احداث پارک ها ایجاد فضایی فرهنگی و بسط محیطی آرام و بدون تنش را در دنیایی که سراسر ساختمان های سر به فلک کشیده و هوای دود گرفته صنعتی بود، شکل می داد. دیری نگذشت که این قاعده تغییری سراسری را شاهد شد و اکثر پارک ها از حیث رعایت نشدن حریم شخصی و عدم احترام به آسایش شهروندی،  مردم را به فضای پارک ها بی اعتماد کرده اند. پارک های بسیاری، دیگر جایی امن و مناسب برای قرارهای دوستانه، تفریح، وقت گذرانی بازنشستگان، تفریحات خانواده ها و حتی ورزش کردن نیست. عدم وضع قوانین مشخص و برخورد اصولی در این راستا از عوامل غیر قابل انکار ایجاد کننده فضای به دور از انتظار است.

به مواقع در گیری چند تن در پارک یا لزوم ارائه پاسخگویی به شهروندان در مواقع خاص از سوی پارکبان ها و یا حراست پارک ها، می توان به وضوح این جای خالی را احساس کرد، تا کنون مقام مسئولی برای این سمت های مفقوده در پارک ها پاسخگو نبوده ؛ شرایط به گونه ای است که حضور اما کاستی در انجام وظیفه حراست پارک ها یا واقعا نبودن این سمت در پارک ها برای کسی مشخص نیست.

پارک بانوان، تفریحگاه متروکه

تخریب اموال عمومی در پارک ها دیگر مسئله مورد بحثی است که هیچ گونه تذکراتی را به همراه ندارد. از طرفی برای بازسازی این وسایل زمان زیادی نیاز است، آن هم  درست زمانی که مردم از امکانات هر پارک ناامید شده باشند. حال سوال اینگونه مطرح می شود که، با توجه به شرایط جوی نامساعد این چند سال اخیر خوزستان و نبود تفریحگاه های مناسب برای عموم، مردم تفریحات خود را از چهار دیواری های تنگ خود به کجا ببرند؟ غیر از پارک، هر تفریحی که بر آن دست بگذارند، می شود فعالیت غیر مجاز که دردسر های خود را در پی خواهد داشت. در این بین اما، پارک های بانوان از سوژه های عجیب مطرح شده در این باب است، ورود حیوانات و ناامن بودن فضای ساخته شده، این پارک ها را در زمان کوتاهی پس از افتتاح به مکانی متروکه مبدل می کند.

پارک ها نهاد اجتماعی هستند

معاون اجتماعی اداره کل امور اجتماعی استانداری خوزستان اهداف این مجموعه در برابر رفع ناهنجاری های امکان تفریحی مانند پارک ها را چنین مطرح  می کند: یکی از اهداف و ماموریت های ما  رصد تغییرات اجتماعی و مدنظر قرار دادن آن ها است. نگاه ویژه ای به این بخش داریم و تصمیمات اخذ شده برای ما در اولویت قرار می گیرد، قطعا تبعات اجتماعی که بر این تصمیم ها اثر می گذارد نیز بررسی می شوند و سعی می کنیم توصیه ها و سفارش های لازم برای همسو بودن هنجارها با نیازهای اجتماعی را نیز برنامه ریزی کنیم. 

یعقوب شلیش پور در ادامه خاطرنشان می کند: استقبال مردم از پارک ها به عنوان یک مکان تفریحی روند افزایشی داشته است. اگر دهه قبل را با اکنون مقایسه کنیم به صحت موضوع پی می بریم و متوجه این روند خواهیم شد. کارکرد تفریحی پارک ها جایگزین کارکرد تفریحی خانواده ها شده است به گونه ای که مردم تفریحات را از باغ های خانوادگی به پارک ها بیرون آورده اند که این امر حساسیت ما را نسبت به کارکرد جدید پارک ها می طلبد و لازم است تحول جدید در ذائقه خانواده ها را مدنظر قرار دهیم. بر این باور هستیم که پارک ها در حال تبدیل به نهادی اجتماعی هستند،  پس ارزش های مربوط به یک نهاد باید مورد توجه قرار بگیرد. بنابراین پارک ها را نباید  منحصر به فضای سبز شهری بدانیم بلکه این مکان کارکرد های نهادی دارد.

او در رابطه با ناهنجاری های صورت گرفته در پارک ها عنوان می کند: جرائم پارکی را مدام در حال پیگیری هستیم که آمار آن ها را از طریق نیروی انتظامی، دادگستری، بهزیستی و شهرداری ها  جویا می شویم. برخی از مسئولین با ارائه و عدم ارائه قلیان ها در فضای عمومی نظرات مختلفی دارند که برخی از آنان بر این باورهستند که در بخش خاصی از پارک ها باید این خدمات ارائه شود. برای این می بایست یک سری تصمیمات قابل  اجرایی اخذ شود. ما در حال ارزیابی تمام نظرات هستیم تا در نهایت، آن را به صورت یک دستور به پارک ها ابلاغ کنیم.

مردم با فرهنگ مبارزه می کنند

یکی از هنرمندان حاضر در پارک های اهواز به عنوان شخصی که مدت بسیاری را در پارک ها مشغول به کار است در رابطه با وضعیت نامساعد پارک ها می گوید: اساس هر نابسامانی، فرهنگ انسان ها و اصل موضوع است که از خانواده ها نشات می گیرد و به مقامات می رسد. مردم به نوعی در حال مبارزه با فرهنگ هستند و کار را با بزرگ کردن اشتباهات به جاهای باریک می کشند. برای بهبود شرایط باید فرهنگسازی توام با سیاست صورت بگیرد.

احمد موسوی به این سوال که آیا امکان دارد مهاجرت روستاییان به شهرها و ایجاد حاشیه نشینی منجر به ورود فرهنگ های نامتعارف و نابسامانی در مدیریت شهر شود پاسخ مثبت داد و همچنین به حضور اقوام مختلف در اهواز اشاره می کند و می گوید: شهرهایی که چنین مشکلاتی در آن مشاهده نمی شود دارای قومیتی یکپارچه و واحد هستند که هیچ تفرقه ای را میان خود راه نمی دهند اما اهواز مسئله ای عکس را در خود می بیند که منجر به ناسازگاری ها می شود، شاید نژادپرسی و دشمنی های گذشته عامل اصلی کشتن فرهنگ است. قوانین باید این روند را ازمیان بردارد اما کماکان تغییری را شاهد نیستیم.

او به آمار بالای مردم فاقد فرهنگ، که روزانه با آن ها سر و کار دارد اشاره و اظهار می کند: اکثر مردم اعتقادی به فرهنگ ندارند. مردم کجی مسیر دیگران را می بینند و بی راهه رفتن خود را پنهان می کنند. نتایج این رفتار ها نیز در مکان های عمومی مانند پارک ها مشاهده می شود.

مردم اهواز شهر خود را دوست ندارند

بازاریاب شبکه ای که چند سالی است برای زندگی، اهواز را به مقصد مشهد ترک کرده است از شرایط بسیار متفاوت پارک های مشهد نسب به اهواز می گوید. او این شرایط را غیر قابل مقایسه می داند و عنوان می کند: امنیت بانوان در پارک های مشهد بسیار بالا است و خانواده ها به اتفاق هم در آرامش تفریح می کنند و مزاحمتی را شاهد نیستند. پارک بانوان مشهد فضایی بسیار امن و توام با آرامش را به خود شاهد است که بانوان در آرامش تمام به ورزش های مورد علاقه خود می پردازند. اما در پارک های اهواز تا چشم کار می کند آشغال مشاهده می کنید.

غزاله کرادی ادامه می دهد: تا به پارک بیایید و مشغول تفریح شوید جوانانی را می بیند که سیگار بدست و قلیان به دهان در حال ایجاد فضایی خفه کننده هستند، حتی کارتن خواب ها و متکدیان نیز فضای نامطلوبی را برای پارک های اهواز ایجاد می کنند اما در مشهد و محل زندگی جدید من، شاهد چنین مواردی نیستم زیرا برای کارتن خواب ها و متکدیان کمپ ویژه ای در نظر گرفته شده تا به چهره شهر آسیبی وارد نشود. روزهای ابتدایی که به آنجا سفر کردم از سرسبزی و زیبای فضای سبز پارک ها، خجالت می کشیدم که پا  بر چمن بگذارم، امری که در اهواز به صورت معمول هر روز انجام می شود.

اوعدم فرهنگسازی را عامل اصلی آسیب به فضای پارک ها می داند و می افزاید: از وضعیت نامساعدی که شهر دارد خیلی ناراحتم به خاطر همین دوست ندارم به شهر خود بازگردم، مردم هم مواظب فضای شهر خود نیستند به گونه ای که بانوان به تنهایی نمی توانند در پارک های اهواز تفریح و حتی پیاده روی کنند.

در دورانی که از طریق کانال های ارتباطی متعدد می توانیم شاهد عوامل پیشرفت شهرها و از جهتی عکس، دلایل در جا زدن تمدن ها باشیم، نباید تمام کمبود ها را ناشی از بی  توجهی متولیان امر دانست. چه خوب می شود حالا که کم و کاستی ها را بهتر از هر زمانی می توانیم تشخیص دهیم خود چاره ای برای بخش مهمی از این موضوع که مرتبط با ما و مردم جامعه می شود را بیاندیشیم تا خود را به شهر آرمانی مورد نظر برسانیم. حال که تشخیص اکثریت بر عدم ایجاد فرهنگسازی مناسب است؛ بهتر است هرکدام فرهنگی مناسب که شهر و مکان های تفریحی آن از جمله پارک ها را از وضعیت کنونی دور می کند، برای خود تعریف کنیم. این فرهنگ می تواند در یک جمله (شهر خود را دوست داشته باشیم) خلاصه شود.

شاید بتوان گفت این بار سهم مردم در بهتر یا بدتر کردن شرایط این چنینی بیشتر از مسئولین است، هرچند مسئولین نیز در بسط فرهنگسازی های مناسب جهت ایجاد شهری ایده آل در حوزه تفریحی همیشه جایگاه متهم را داشتند اما از واقعیت امر نباید دور شد و این بار انگشت اتهام را سمت خود مردم چرخاند که تا چه حد عاشقانه به شهر خود و سلامت شهر محبوبشان فکر و رفتار کرده اند.

گفتنی است دستگاه های متولی رفع این ناهنجاری ها مانند، نیروی انتظامی، دادگستری، بهزیستی و شهرداری پارک ها شریک هستند که از طریق هرکدام باید پیگیر امر شد. این در حالی است که مدیریت سازمان پارک ها تا کنون پاسخگوی هیچکدام از ابهامات موجود در رابطه با حوزه خود نشده است.